Iedereen met longen kan longkanker krijgen

Er hangt een ‘eigen schuld, dikke bult’-stigma rond longkanker vanwege het roken. Maar bedenk je dat veruit de meeste rokers als kind in hun tienertijd verslaafd zijn geraakt. Een jong brein dat met nicotine opgroeit komt daar nauwelijks nog van af. Daarom stoort het mij dat dit vooroordeel nog steeds bestaat. Longkankerpatiënten krijgen vaak als eerste de vraag: ‘Je hebt zeker gerookt?’. En dat terwijl ze juist begrip en steun nodig hebben bij deze (vaak) dodelijke ziekte.

Er is ook goed nieuws: de behandelingen verbeteren razendsnel. We kunnen steeds beter vaststellen welk type longkanker iemand heeft en daar gerichte medicijnen of immuuntherapie voor inzetten. Zo leven patiënten langer én met een betere kwaliteit van leven.

Bij mensen die nooit hebben gerookt, is longkanker vaak biologisch anders opgebouwd – minder gevoelig voor immuuntherapie bijvoorbeeld, maar vaker wél te behandelen met doelgerichte therapie.

Of iemand nu wel of niet heeft gerookt: iedereen met longkanker verdient dezelfde zorg en steun. Vraag dus niet naar de oorzaak, maar toon oprechte betrokkenheid: “Wat heftig, hoe gaat het met je?”. Want longkanker is geen kwestie van schuld of keuze, het kan iedereen overkomen.