Verpleegkundig onderzoek
“Deze functie is nieuw, het voelt als een startup,” vertelt Merel. “We moeten een onderzoeksgroep gaan opzetten waarin verschillende disciplines zitten. We willen in eerste instantie graag samenwerken met ziekenhuizen die al meer ervaring hebben. We kunnen dan de kunst een beetje afkijken en ook direct echt aan de slag met onderzoek.
We hebben ook al contact met verschillende ziekenhuizen. Het is toch weer heel anders dan medisch onderzoek in het AVL, want dat richt zich voornamelijk op nieuwe behandelingen en kanker een chronische ziekte te laten worden. Daarin zijn we grensverleggend, maar we lopen hier wel achter daar waar het gaat om verpleegkundig onderzoek. Zeker binnen de oncologie gaan de ontwikkelingen razendsnel, dus we moeten wel wat doen omdat de verpleegkundigen op de afdeling wel alle nieuwe behandelingen inclusief alle bijwerkingen tegenkomen. Patiënten leven langer met kanker, genezen ook, dus het gaat ook erg over het leven na kanker en hoe je leven en werk weer oppakt. Tegelijkertijd vaak wel met een veranderd lichaam en mogelijkheden. De dagelijkse zorg wordt complexer en wij moeten daar als verpleegkundigen ook wat pro-actiever in worden.
EONS
Ik zit in het bestuur van EONS (European Oncology Nursing Society) en we werken samen met ESMO, dat het grootste Europese oncologie congres dat tegelijkertijd plaatsvindt organiseert. Daar wordt veel verpleegkundig onderzoek gepresenteerd en dit jaar had ik daar een mentorsessie die ging over ‘resilience’ en ‘advocating for cancer care’. Onderdeel daarvan is ‘compassion fatigue’ wat een beetje op burn-out lijkt, maar het niet is.
Compassion fatigue
Wij als verpleegkundigen zijn acht uur per dag met een patiënt bezig, vaak dagenlang, soms wekenlang en dat kun je zien als dat je jezelf onderdompelt in de wereld, de ellende en het verdriet, van een ander. We kunnen ons daar niet echt aan onttrekken en hoe houd je jezelf dan staande? Kijk, ik ben erg van de zwarte grappen om stoom af te blazen, zolang het achter de schermen is, in de koffiekamer. Maar je moet wel opletten dat je niet cynisch wordt of dat het grensoverschrijdend wordt. Je kunt langzaam in die ‘compassion fatigue’ glijden zonder dat je het door hebt. Je omgeving kan het dan wel merken, dus het moet ook ieders taak zijn daar op te letten en te corrigeren.
We weten nog niet precies waar we allemaal onderzoek naar gaan doen, want we hebben wel 100 ideeën, maar dit zijn wel onderwerpen waar we tegenaanlopen. Wat we wel weten is dat we uiteindelijk onze bevindingen willen presenteren op congressen zoals EONS!”
