Chirurgie bij slokdarmkanker

Het doel van de operatie bij slokdarmkanker is te streven naar genezing. De operatieve behandeling van slokdarmkanker wordt alleen uitgevoerd wanneer er geen uitzaaiingen in andere organen zijn en wanneer de tumor in zijn geheel kan worden verwijderd. Daarbij moet de conditie van de patiënt voldoende zijn om de operatie te ondergaan. Voorafgaand aan de operatie wordt een combinatiebehandeling van chemotherapie en bestraling gegeven met het doel de tumor te verkleinen.

Bij een slokdarmoperatie vanwege kanker wordt bijna de hele slokdarm verwijderd (vanaf het halsgedeelte tot en met de binnenbocht van de maag) en alle bijbehorende lymfeklieren. Daarna wordt de voedselpassageweg hersteld met een zogenaamde buismaag welke gemaakt wordt van de buitenbocht van de maag.

Hoe gaat de operatie van slokdarmkanker in zijn werk?

U gaat onder volledige narcose voor deze operatie. Vlak voor het begin van de algehele narcose zal de anesthesist een epiduraal katheter inbrengen voor pijnstilling tijdens en na de operatie.

Beoordelen

De meeste slokdarmoperaties beginnen als buikoperatie. Allereerst wordt beoordeeld of er geen uitzaaiingen in de buikholte zijn en of de tumor niet vastzit aan essentiële organen. Zo nodig worden biopten genomen voor snelonderzoek. Het kan zijn dat het losmaken van de slokdarm (en bijbehorende lymfklieren) tevens via een ingreep in de borstkas plaatsvindt, dit gebeurd uiteraard in dezelfde operatie. Zowel de buikoperatie als de borstkasoperatie wordt daar waar mogelijk als kijkoperatie uitgevoerd.

Buismaag

In de buik wordt van de buitenbocht van de maag een buismaag gemaakt. Dan volgt het halsgedeelte van de operatie, meestal aan de linkerzijde. Wanneer de slokdarm is verwijderd, wordt de buismaag opgetrokken naar de hals en wordt een verbinding (anastomose) gemaakt tussen het resterende deel van de slokdarm in de hals en de buismaag.

Drains

Aan het einde van de operatie wordt een aantal drains ingebracht (in de hals, zo nodig in de borstkas en in de buik) en een voedingssonde in de dunne darm geplaatst (jejunumsonde). Een drain is een dunne afvoerslang voor wondvocht en/of bloed.

Effectiviteit

De operatie is gericht op genezing door het verwijderen van de tumor en de bijbehorende lymfklieren. Soms blijkt tijdens de operatie dat de kanker toch is uitgezaaid. Dan zal de operatie worden beëindigd.

Preoperatieve screening

Voor het herstel na de operatie is het belangrijk dat u vóór de operatie in zo goed mogelijke conditie bent. Als dat met gewoon eten niet lukt, krijgt u bijvoeding in de vorm van drinkvoeding of sondevoeding (via een flexibel slangetje in de maag of dunne darm). Eventueel kunt u de conditie verbeteren met behulp van een fysiotherapeut.

Bijwerkingen en gevolgen

Geen enkele operatie is zonder risico’s. Door een groot aantal maatregelen rondom de operatie doen wij er alles aan om de risico’s zo beperkt mogelijk te houden.

Mogelijke complicaties

Mogelijke complicaties zijn een longontsteking, complicaties van het hart of bloedsomloop, een wondinfectie en lekkage van de nieuwe verbinding (naadlekkage).

Eten en drinken

De operatie kan uw eetlust, smaak en de grootte van de porties beïnvloeden. Het kan ook zijn dat u last krijgt van ‘reflux’. Dit is het terugvloeien van eten, drinken, maag- en/of galsap naar uw mond. Kleinere porties eten en drinken helpt. En u kunt beter een half uur na het eten en drinken niet bukken of voorover buigen. Daarnaast kunnen medicamenten eventueel verlichting geven. Direct na de operatie krijgt u sondevoeding. U wordt begeleid door een diëtiste voor het aanpassen van u eetpatroon en het afbouwen van de sondevoeding.

Passageklachten

Als de nieuwe verbinding in de hals nauwer wordt door verlittekening, kan deze middels een endoscopie worden opgerekt (gedilateerd) door de maag-darm-leverarts. Dit gebeurt stapsgewijs. De eerste dilatatie wordt meestal niet eerder verricht dan 6 weken na de operatie.

Slikproblemen en/of heesheid

Na de operatie kunnen slikklachten en/of heesheid optreden als gevolg van de operatie in de hals. Deze klachten zijn meestal van tijdelijke aard. Zo nodig wordt een logopedist ingeschakeld.